God made the IMPOSSIBLE "POSSIBLE"

After a few of the usual Sunday evening hymns, the church's pastor slowly stood up, walked over to the pulpit and, before he gave his sermon for the evening, briefly introduced a guest minister who was in the service that evening.  In the introduction, the pastor told the congregation that the guest minister was one of his dearest childhood friends and that he wanted him to have a few moments to greet the church and share whatever he felt would be appropriate for the service.
  With that, an elderly man stepped up to the pulpit and began to speak.  "A father, his son, and a friend of his son were sailing off the Pacific Coast," he began, "when a fast approaching storm blocked any attempt to get back to shore.  The waves were so high that, even though the father was an experienced sailor, he could not keep the boat upright, and the three were swept into the ocean as the boat capsized."

The old man hesitated for a moment, making eye contact with two teenagers who were, for the first time since the service began, looking somewhat interested in the story.  The aged minister continued with his story.  "Grabbing a rescue line, the father had to make the most excruciating decision of his life:  to which boy he would throw the other end of the life line.  He only had seconds to make the decision.  The father knew that his son was a Christian, and he also knew that his son's friend was not.  The agony of his decision could not be matched by the torrent of the waves.  As the father yelled out, 'I love you, son!', he threw out the life line to the son's friend.  By the time the father had pulled the friend back to the capsized boat, his son had disappeared beneath the raging swells into the black of night.  His body was never recovered."

By this time, the two teenagers were sitting up straight in the pew, anxiously waiting for the next words to come out of the old minister's mouth.  "The father," he continued, "knew his son would step into eternity with Jesus, and he could not bear the thought of his son's friend stepping into an eternity without Jesus.  Therefore, he sacrificed his son to save the son's friend.  How great is the love of God that He could do the same for us.  Our heavenly Father sacrificed His only begotten Son that we could be saved.  I urge you to accept His offer to rescue you and take hold of the life line."

With that, the old man turned and sat back down in his chair as silence filled the room.  The pastor again walked slowly to the pulpit and delivered a brief sermon with an invitation at the end.  However, no one responded to the appeal.  Within minutes after the service, the two teenagers were at the old man's side.  "That was a nice story," politely said one of the boys, "but I don't think it was very realistic for a father to give up his only son's life in hopes that the other boy would become a Christian."

  "Well, you've got a point there," the old man replied, glancing down at his worn Bible.  Sorrow began to overtake the old man's smiling face as he once again looked up at the boys and said, "It sure isn't very realistic, is it?  But I'm here today to tell you that I understand more than most the pain God must have felt to give up His only Son.  For you see, I'm the man who lost  his son to the ocean that day, and my son's friend that I chose to save is your pastor."

"SAYANG" (A two-sided-story part 2)

Male's side..
Be sure you read the first part for you to follow this story..
Happy reading!

First day of our college life.

Dude! Medyo kabado pero yaka to.

Hassle naman! PE pa kaagad ang first class. Bakit pa kasi kailangan ng PE sa pag-aaral?

As always, sinabi lang sa amin ang kailangan naming gawin the whole sem. Boring!

Pero nakakatuwa, merong isang babae na napa-palakpak sa way ng pagpapakilala ko kanina.

I never expected that. At least I know may sense pa pala ako.

I stared at her, matangkad, maganda, mukhang mabait, wow!

What a great start.

Pero ano ba? Nandito ako para mag-aral. Focus na muna.

One time narinig kong may kumakanta, sa pagkaka-alala ko, sana’y ako nalang yata ang title nun?

“Tuwing makikita ka
Ang damdamin ay hindi mapigilan

May nagmamahal naba sayo?
Kung wala ay ako nalang
Lahat ibibigay sayo
Na walang alinlangan
Sana’y bigyan naman ng pansin
Ang puso kong ito
Kaya tanong ko lang
Kung may nagmamahal naba?
Sana’y ako nalang…”

Nak ng tokwa. Ang ganda ng boses. Kinalabit ko agad yung katabi ko. “pssst pre! Anong pangalan nung kumakanta?”

“Pare si Chary yan.”

Hmmm, ang galing lang. Ang sarap siguro nitong maging kaibigan.

Super impressed ako sa kanya, hinanap ko agad siya sa fb. Luckily nahanap ko naman at inadd ko.

Wala pang 5 minutes inaccept na ako.

Nagkwentuhan kami, tanungan at kung ano ano.

Diterminado akong mapakanta siya ulit..

Hindi ko inaasahan ang mga sumunod na pangyayari, may activity kami noon sa isa naming subject, partners kami ni Chary.

Hindi ko inasahan yung sinabi ng kaibigan niya na may gusto daw sakin si Chary.

Sa gulat ko at pagkapahiya humanap nalang ako ng ibang kapareha.

Alam ko ang sama ng ginawa ko pero nailang ako that time eh.

Lahat kasi ng mga classmates namin tinutukso kami sa isa’t isa pati prof namin.

Umiiwas lang ako sa issue..

Di ko maiwasang mapatingin sa kanya, maganda siya talaga eh.

Kahit sinong lalake gugustuhin siya pero ako?

Ewan ko. Gusto ko lang muna sigurong makipagkaibigan sa kanya kaso naunahan na ng hiya. Magkakamalisya na kasi ngayon ang pakikipagkaibigan ko eh.

Pano kung totoo yun na gusto niya ako? Ewan ko..

Umiwas nalang ako.

Yung pagchachat namin tuwing online ako ay iniwasan ko na.

Kahit sa school at sa bahay nila, iniiwasan kong makipag-usap sa kanya.

Pero pag alam kong hindi siya nakatingin, palihim akong sumusulyap sa kanya.

Hindi ko alam kung bakit ako ganito.

May gusto ba ako dun?

Anong katorpehan to?

Hindi ko alam kung pano magsisimula sa isang bagay.

Parang baby lang na bagong silang.

Ewan ko. Bahala na!!!

Tinanong na nga ako eh, one time nagmessage sakin sa fb, asking kung ilang daw ba ko or something?

Sabi ko hindi.

Hindi ko rin alam kung pano ipapaliwanag sa kanya eh.

Siguro better off na ganto nalang kami

Parang strangers. Mahirap na, baka mapaasa ko yung tao. Baka masaktan ko lang.

She’s like an angel for me, hindi siya dapat nasasaktan…

Matatapos na noon ang sem, parang wala lang.

Pinanindigan ko talaga.

Alam kong naiinis to sakin.

Madaming beses na alam kong gusto niya akong kausapin, pero syempre babae siya, nahihiyang gumawa ng first move..

“Mabuti pa sa lotto..

May pag-asang manalo...

Di tulad sayo..impossible...

Prinsesa ka..ako'y dukha

Sa TV lang naman kasi may mangyayari

At kahit mahal kita...wala akong magagawa

Tanggap ko 'to aking sinta.. Pangarap lang kita...”

Minsan nung practice namin sa bahay nila,

Gago tong mga kaklase ko nagyayang mag-inuman.

Patay hindi ako umiinom. Uuwi nalang kaya ako.

Pero pinigilan nila ako.

Nakita ko siya, hindi rin umiinom. Pumasok nga sa room nya. Takot ma-op.

Inutusan nila akong tawagin siya kaysa magmukha akong ewan dun, tinawag ko na.

Pucha napilitan na rin akong shumot kasi gago tong mga kaklase ko sabihan ba naman akong bakla. Pero konti lang ininom ko. Pinagbigyan ko lang. Eh sa ayaw kong uminom eh.

Sus! Ang lalakas ng loob mga bagsak at tulog naman ang mga gago..

Nagliligpit na noon si Chary, tutulungan ko lang sana siya kaso ewan ko ba. Natukso ako nun.

Parang sinaniban ako ng dimonyo. Niyakap ko siya mula sa kanyang likuran.

Akala ko nga papalag eh, kung nagkataon patay ako nito.

Humarap naman siya at siya’y aking hinalikan.

damn! Ang sarap niyang humalik. Nagagawa niyang gantihan ang sarap na binibigay ko sa kanya.

Nag-iinit na ko kaya binuhat ko na.

Dinala sa kwarto nya at doon na.

May nangyari sa amin.

Ano kayang naiisip niya ngayon?

Siguro nga’y mahal na niya ako.

Ramdam ko ito.

Hindi nga siya tumutol pa.

Nagbihis nga kaming pareho at natulog ng magkatabi..

Noong Makita kong tulog na siya ay pinagmasdan kong mabuti ang kanyang maamong mukha.

F***! Bakit ko hinayaang mangyari ito?

Hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko sa kanya. Natural mag-eexpect ito.

Ginulo ko na ang buhay niya. Ang pangako ko noon sa aking sarili na hindi siya sasaktan, ngayon ako mismo ang gagawa.

Bigla akong natauhan. Umalis nalang ako agad. Walang paalam.

Hindi ko na siya hihintaying magising, wala akong mukhang ihaharap sa kanya.

:::::::

Kinabukasan, kabadong-kabado ako. Pinag-iisipan ko kung papasok pa ba ako?

Baka masampal lang ako. Buti nalang hindi yun nagmumura kasi baka masabon ako. Ay pota! May quiz nga pala kami. Shit! Papasok na nga lang ako..

Sa pagkamalas-malas nga naman. Late na nga, sa tabi niya pa ako pinaupo.

Gusto ko ngang makalayo sa kanya pero eto sa tabi ko.

Halatang galit. Ginago pa nga ako eh. First time nagmura.

Patay sa isip ko!

Nagpipigil lang to. Sino ba naman kasing hindi manggagalaiti sa isang tulad ko eh.

Ako tong lalaki pero parang ako pa yung babaeng pinagsamantalahan.

Hindi ko talaga alam ang sasabihin ko…

Noong uwian, inutusan siya, sabi ko nun sa sarili ko hindi ko dapat hayaang maging ganito, may plano na akong kausapin siya noon pagkatapos ng klase.

Kami na nga lang ang naiwan. Bigla akong kinabahan, akmang lalabas na sana ng silid, (tatakas nalang( Lumapit sya sa akin at agad akong sinampal.

Ano pa bang i-eexpect mo?

Nagsimula na siyang magsalita.

Puno ng sama ng loob ang kanyang mga pahayag.

Lumuluha na rin siya ng mga panahong yun.

Ayoko ng nakikita ko!

Kasalanan ko ang lahat.

Sinaktan ko ang babaeng lubos na nagmamahal sa akin.

Ngayon sinong mas tangga sa amin?

Hindi ako tangga. Bobo ang tawag sa akin.

Ano ba to! Takot ako sa commitment.

Oo inaamin ko na.

Alam ko kasi sa sarili ko na hindi ako bagay sa kanya, matured na siyang mag-isip.

E ako? Naku! Badtrip!

Bakit ba kasi sakin na in love tong babaeng to?

Nagka leche leche na tuloy ang buhay niya..

Hindi ko pinlanong ma in love sa kahit kaninong babae hangga’t hindi pa ako matured mag-isip.Wala talaga akong nagawa…

Damn me!!!

Pansin ko ang kanyang mga pag-iwas.

Ilang araw at buwan ang lumipas, wala na.

Batid kong sinusubukan na niyang kumawala sa damdamin niya para sakin..

Bakit ganito?

Namimiss ko siya!

Bumabalik sa akin ang mga ala-ala niya.

The way na magpacute siya, mga palihim na sulyap, yung boses niya, yung ginawa namin noon, noong sabihin niyang mahal niya ako…

Darn! Nagsisisi na ako.

I realized, mahal ko na siya.

This time sigurado na ako.

Handa na ako.

Sana lang abutan ko pa siya.

Mamahalin ko siya ng totoo, papawiin ang sakit na idinulot ko noon sa kanya.

Aalagaan ko siya. Magpapakalalake na ako ngayon..

“Sayang bakit hindi kita niligawan

Ngayon ako'y nanghihinayang

Kasi naman tatanga-tanga pa ako noon

Walang humpay na paghintay sa hindi dumarating na pagkakataon..”

Papunta na ako sa bahay nila ngayon, sisiguraduhin kong mapapasakin na siya.

Hindi na siya iiyak pa…

“Lagi naman kitang nakakasama

Ewan ko kung bakit ba wala akong nagagawa

Kahit na napakadali mong kausapin

Ewan ko ba kung bakit ang hirap pa ring aminin..”

Ang bobo ko, ang dami kong pinalampas na panahon. Hindi ko namalayang napapaluha na ako nun.

Buti nalang walang taong naglalakad noong mga panahong iyon.

Para akong sira..

“Kakalipas lamang ng isang sem

Nung makita kita na mayroon ibang kasama

Magkahawak ang inyong mga kamay

Ang dibdib ko ay sumikip

Ang paglunok ko ay naipit

Aking napatunayan na nasa huli ang pagsisisi

Para bang gusto kong umiyak

Ngunit para saan pa wala namang magagawa…”

Dooooooooogsh!!!!

Parang gumuho ang mundo ko noong mga sandaling yun.

May kasama ka ng iba.

Ang saya nyong dalawa.

Siguro boyfriend mo na sya?

Oo, kasalanan ko.

Hindi ko nasabi.

Mahal na mahal kita pero huli na.

Hindi ko na kayo guguluhin, oras mo ng sumaya.

Puro sakit ang dinulot ko sayo.

Sayang, kung ipinaalam ko lang agad.

Sana ako ang kasama mo, ang hawak ng mga kamay mo, ang yakap mo, ang mahal mo..

“SAYANG!!!”

"SAYANG" (A two-sided-story part 1)

Female's point of view..
To be followed the mail's part.
Happy reading!

Wow! First day of class, I’m so excited. First time in college. I hope it turn well.

Una kong nakilala tong sina Michie at Ann. Mababait sila. We’re on our gymn, PE kasi agad ang first class namin that day. As usual, sinabi ang mga rules and regulations,Pakilanlan and so on and so forth.

Then that one man caught my attention..

“Hi I’m Narby ////////. Wala akong maipagmamalaki kundi ang sarili ko. Kung ano kasi ako, yun nay un. I hope maging maayos ang samahan natin dito guys.”

Then to my unconsciousness, napapalakpak pala ako dala ng pagkahanga sa kanyang introduction.

He stared at me, then I smiled back.

Owwwwh mhaaaayyyyyyy! Parang lumundag ang puso ko.

I don’t know what’s really going on, it was the first time I felt this way.

Yun bang first meeting nyo tapos may ganon kagad?

Well..

As days passed by, I found out na rin kung anong sagot sa tanong ko.

Damn! I’m starting to have a crush on him.

Kilig to the max when he added me up sa facebook.

I’m the one who initiated the first ever conversation.

Hi hi, kamustahan, kulitan and so on.

Mga ganon lang for about a week..

Then he chatted me saying, hey! Narinig kitang kumanta kanina ah? Bukas kanta ka ulit.

Then, I was like.. hhhhhmmmmmm wwwwwwwhhhhhhhhhhhhaaaaaaattttt??? He liked my voice. As in???!

I tried to calm down, then I replied and teased him,

“Yoko nga. Dapat duet tayo.”

Then after all of pangungulits. (madami eh) he finally said, “Oo na. Kahit nahihiya ako basta kumanta ka lang.”

That was the most mind blowing moment of my life, eh ikaw ba naman makachat mo ang crush na crush mo tapos sabihin ka ng ganon?

Talagang mapapaangat ka sa kinauupuan mo..

But I did the most regretful part in my life.

Kinuwento ko sa isa kong classmate yung about sa feelings ko sa kanya. The magic he brought in me. Kaso sabit eh..

One time, we had our activity na nagkataong partners kami.. Indeed I tried to act usual. Syempre alangang magpakita ako ng motibo? Di patay na.

Then that bitch said, “Uey how nice. You two are partners. Dream come true yan. Diba crush mo si Narby?”

Then suddenly, the whole class heard it clearly..

Shit! I don’t know how to react.. Babae lang ako, hindi ko naiwasang magblush which made me obvious.

Sobrang tukso ang inabot namin noon, even our professor nakikisali na rin.

He walked away without saying a word.

in a word, he looked for another partner.

I was left there alone..

Shit naman! Panira moment…

I felt so bad about what just happened.

Kinda tampo rin sa bitch ay este girl na pinagsabihan ko. She’s worth to trust naman kaso pag-umiral na ang kadaldalan which is hirap siyang i-control, patay na..

Kahit ganon, I caught him glancing at me.

Sabi ko nga sa sarili ko, “ano ba tong lalakeng to? Peste! May gusto ka ba sakin? Bat hindi mo sabihin? Gusto rin kita tangga!”

Pero mukhang mali ako eh..

Yung Pagchachat namin, nawala na..

Naalala ko tuloy yung huling chat namin, he even said that, I’m beautiful. I might not admit it daw but it’s true. Yun yung nakikita niya…

Damn! Tears are pouring in to my eyes..

Bakit ganito? I asked myself.

Who the hell is that guy para iyakan mo?

Mahal mo na ba siya?

Hindi ka nga pinapansin diba?

Puro tingin, puro pacute, hindi magpakalalake..

Tama lahat yun! We never really talked.

Kahit may pagkakataon naman..

Dito lagi ginagawa sa bahay ang practice namin for PE. Malaki daw kasi at malawak.

The hell, lagi kong nagiging kagrupo yung ungoy nay un..

Ang sakit sakit lang dedmahin ng taong gusto mo..

Para kang isang pasyenteng nag50-50 na pero hinayaan ka lang hanggang sa mamatay..

Ganon yun!!!

I’m so bothered, I put all my guts and nerves to chat with him, I asked if he’s mad at me,

Hindi daw.

Kung ilang siya sa tuksuhang ginagawa samin,

Hindi rin daw.

Leche! Pero bakit siya ganon?

Hindi ko na alam kung anong pwede ko pang itanong para malaman kung bakit siya nagkakaganon..

Kasalanan ko bang mafall sa kanya?

I didn’t tend to be like this kung alam ko lang na masasaktan ako..

Then I realized,

Pucha! Mahal ko na tong mokong na to!

Kaso wala eh..

Pero bakit ganon?

Kahit nung umpisa palang na alam kong pointless to at isang big shitty lang itong gusot na pinasukan ko,

Kahit ilang beses kong sinubukang kumawala,

Siya pa rin ang tinitibok ng puso ko.

Mhhhhhhhyyyyyy Gallii! What did this man had done to made me feel crazy for him?

Ginayuma yata ako nito eh.

Kaso naalala ko, wala naman kahit anong ipinakain o ipinainom yun kaya papanong mangyayari yun?

Matatapos na noon ang sem, wala.

Wala pa rin talaga..

Dumating pa nga sa point na pinagsisihan kong nagging babae ako eh,

“Dapat nagging lalake nalang ako. Para hindi masagwa kung ako ang manligaw. Sinisigurado kong hindi siya aayaw.”

“Ang hirap maging babae,
Kung torpe yung lalaki,
Kahit may gusto ka... di mo masabi,
Hindi ako yung tipong nagbibigay motibo,
Conservative ako kaya di maaari,
At kahit mahal kita.... Wala akong magagawa,

Tangap ko oh aking sinta, pangarap lang kita..”

Damn! Yun nalang ang nasa isip ko.

Wala naman talaga eh.

Hindi naman siya manhid para hindi to maramdaman diba?

Lahat na yata ng pagpaparamdam ginawa ko, syempre except sa pag-amin ng personal..

Sa bawat status ko sa ym at fb, sa mga kilos ko,..

Ang dami kong gustong sabihin sa kanya.

Gusto ko siyang alagaan, mahalin.. Kaso.. Kaso may kaso eh..

Wala naman siyang pakealam!

Bato bato sa langit, pero totoo eh..

:::::::::::

Minsan walang tao dito sa bahay, may practice kami nun, pero hindi pa tapos ang practice nagkakantyawan ng mag-inuman.

Hindi ako umiinom kaya hindi nila ako kaagad napapayag.

Pero makulit talaga sila eh..

I found myself na naka-oo na pala..

Ba loko tong mga to. Ready na pala, akala ko magpapabili pa.

Vodka ang trip nila. Mga ilang bote rin yun at may dala dala na rin silang pang mixed dito.

Nagluto na rin si Carra, (kaklase namin( ng kanilang ipangpupulutan.

Itlog, ham at bacon ang trip ng mga to.

Noong una ay pumasok na lamang ako sa kwarto kasi feeling ko ma o-op ako.

Pero may kumatok, pinagbuksan ko at what the! Si Narby..

“Oh yes?”

“Pinapalabas ka nila. Wag ka daw KJ. Tara na!”

Grabe! Wagas makahila sa kamay ko. Pero in fairness masarap! Haha! First time yun.

So ano pa ba? Paglabas namin, trip nanaman kami ng mga to.

Sari-saring kantyaw nanaman.

Then I noticed, uminom si Narby.

Alam ko hindi rin naman masyadong umiinom yun. Walang bisyo, hindi naninigarilyo, san ka pa? Iilan na lang sila dito sa mundo..

Isa yun sa mga trates na nagustuhan ko sa kanya.

Genius pa, akalain mo kahit pa-scan scan lang ng mga notes, laging nagta-top every exam namin. Take note computer related pa yun kaya medyo mahirap.

Anyway, back to the story,

Matapos yung anim na oras na inuman nila, Pansin ko isa isa na silang bagsak, tulog na yung iba at yung mga kaya pa namang umuwi ay umuwi na rin..

Si Narby nalang yung natirang gising, eh konti lang pala yung ininom nung loko.

I was about to fixed the table na sana para magligpit, then he suddenly embraced me at my back.

Then pagharap ko, he kissed me passionately.

Super shocked ako noon at para akong statwang hindi makakilos.

I so love that pero may pagkalito at the back of my mind.

Pinabayaan ko na lang.

At least sabi ko nakakiss..

Hindi ako nakatiis, gumanti na rin ako, we’re French kissing now.

Huuuuuuuh! It feels so good.

Ang galing niyang humalik.

Ang sarap!

Then, suddenly a tears fall down to my chicks, he just looked at me then I said, “Narby, I love you this much! I’ve try to neglect it but I can’t.”

Hindi man lang siya sumagot bagkus, itinuloy niya kung anong ginagawa niya..

Binuhat niya ako, nagtungo kami sa aking kwarto. At noong makarating na kami ay dahan-dahan akong inilipag sa kama na para ba niyang prinsesa..

Noon ay nagkatitigan kaming daalawa. Nasa isip ko lang noon ay napaka swerte ko, ngayon eto at pinansin na rin niya ako..

::::::::::

Oo, may nangyari sa aming dalawa.

That was the most memorable night ever.

To give your all to the one you really love.

It feels so good.

I don’t know if I’m dreaming or what, all I know is if it’s only that, ayoko ng magising pa..

:::::

Natulog kaming parehas nang magkatabi, magkayakap. God, sana hindi na to matapos. Mahal na mahal ko itong lalakeng to. It’s not just sex, I do love him kaya ako pumayag. Sana wala akong pagsisihan sa bandang huli…

::::::

Pagkagising ko kinabukasan, wala na si Narby sa tabi ko.

Lumabas ako ng kwarto at nakita ko sina Ervin at Joey na lamang ang natira roon.”Oh nasan na yung iba?”

“Umuwi na kani-kanina lang. Hinintay ka lang naming magising para magpasalamat. At tsaka ikaw lang tao dito tapos iiwan naming bukas yung bahay nyo?”

“Salamat. Sige okay na ko dito. Babalik na rin yung mga yun mamayang hapon.”

“Chary, ang ganda ganda mo. Ang bait bait mo pa. Ewan ko ba dito kay Narby kung bakit daig pa ang babae sa pagpapakipot. Hindi naman bakla. Naku kung ako sa kanya hinding-hindi kita papakawalan.” Siryosong sabi naman ni ervin.

Yumakap na ang dalawa sa akin at agad ng nagpaalam..

Kinabukasan sa school, Excited akong pumasok. Maganda ang feeling ko ngayon, sana… Sana matupad na ang matagal kong hinihiling..

Aba at wala pa si Narby. Halos mag-uumpisa na noon ang klase namin sa Ethics.

Speaking of the angel, nanjan na siya..

“Good morning sir! Sorry I’m late.” Bati niya.

“That’s okay Mr. A///////. You just sit there beside Ms. M//////.”

At biglang nag-ingay ang buong klase.

Wwoooooohooooohhhhh!

Halatang nainis ang aming guro kaya nanahimik na lamang sila.

Ako nama’y hindi mapakali.

Gustong-gusto ko ng kausapin tong katabi ko na hindi man lang lumilingon sakin.

Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at nasabing, “gago ka!”

Effective! Lumingon na din ang loko. “MMM, ngayon ko lang narinig na magmura ka ah? Teka sinong minumura mo?”

“Ikaw tangga.”

Biglang napalingon noon ang aming guro. Mabuti na lang hindi nya nahanap kung saan nagmumula ang ingay..

Pagkatapos ng klase, nagmamadali na siyang umuwi.

Nagkataong kaming dalawa na lang ang naiwan dun dahil nautusan ako.

Siya? Ewan ko. Hinintay yata ako pero eto’t nagmamadali ng umalis.

Bigla kong nasampal ang loko..

Pakkkkkkkk!!!

“Aray! Anong problema mo?”

“Ikaw. Anong tingin mo sa ginawa mo?”

“Wala. Wala akong ginagawa.”

“Yung nangyari satin ano yun? Dala lang ng kalibugan dahil lasing ka? Sinamantala mo ako dahil alam mong mahal kita? Ang tangga tangga ko rin eh! Akala ko.. uhhhhhh! Huhuhuhuhu!” Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko noon.

Samantalang siya, walang reaksyon. Naka titig lang sa akin.

“You’re shit! Ang manhid manhid mo. All this time hindi mo mapansing mahal na mahal kita. I gave my all for a thought na baka sakali.. Pero ano? Katawan ko lang. Nag-init ka lang. How dare you!!!!!!!? I,HATE, YOU!!!!”

Simula noon ay hindi ko na siya pinansin.

I tried so hard. Ang hirap sa una. Pero kapag naisip ko kung pano ako napaglaruan ng sarili kong damdamin, damn I felt shit.

Tired, scared, unappreciated, unaccepted, misunderstood, unloved, heartbroken...Yup, this is how I feel right now..

One thing worst than getting cheated on is being neglected and unappreciated.. I can’t! This can’t be!!

Nagkaron na ako ng dahilan para hindi ka mahalin pa.

Ayoko na!

Mahirap pero kailangan…

:::::

Sometimes you have to forget what you feel and remember what you deserve.

Sa una, , hinahanap-hanap ko pa rin sya.

Palihim na tinitignan siya sa malayo.

Pero masakit talaga eh!

Oras, araw, buwan ang nagdaan,

Binuksan ko ang puso ko para sa iba, nagpaligaw ako.

Gladly I found someone na tangap ako.

Willing akong mahalin kung sino at ano ako.

Bago ko siya sagutin ay alam ko sa sarili kong wala na akong nararamdaman pa para kay Narby.

I’m ready now to love again.

And this time, dun sa taong kaya akong pahalagahan. Yung taong kayang hawakan ang mga kamay ko, titigan ako sa mata at sabihing, “Mahal na mahal kita!”

Alin ka dito? :D

Destiny Addict

Ito ‘yung mga taong hinihintay na gumawa ang tadhana ng paraan para pagtagpuin sila ng kanilang mga "soulmates" and whatever. Ayaw kumilos o kung ano pa dahil naniniwala siya na kung sino man ‘yung talagang meant for him/her ay darating na lang bigla sa paraang maaaring hindi niya inaasahan–wow, parang Serendipity.

Laging maririnig na nagsasabing: "Dadating din ‘yan. ‘Wag kasing hanapin!"

Perfectionist

Simula nung magkamalay ang taong ito, nakalista na ang mga bagay na gusto niya sa kanyang magiging boypren/girlpren. Kapag may nakilala siya at nakitang madumi ang kuko, magkadikit ang kilay, may butas sa ngipin, o parang penguin maglakad, wala na. Turn off na ‘yun para sa kanya.

Laging maririnig na nagsasabing: "Ok na sana siya e. Kaya lang gusto ko ‘yung ganito…"

Busy Bee

Pasensya na sila pero masyado kang maraming inaasikaso tulad ng libro, bolpen, papel at calculator. Umaalis ka ng 6 am sa bahay at umuuwi ng 7 ng gabi ‘pag weekdays. Pagdating mo sa bahay, gagawa lang ng homework at matutulog na. Masaya ka nang makanood ng TV ‘pag Sabado (at gumawa ulit ng homework). Sapat na sa’yo ang kumain sa labas kasama ang pamilya ‘pag Linggo (at gumawa pa rin ng homework).

Laging maririnig na nagsasabing: "Sorry. Wala akong time sa ganyan e."

Friend Forever version 1

Kunwari ka pa dyan. Alam mo namang gusto mo talaga ‘yang best friend o special friend mo pero hindi mo lang sinasabi at pinapadama dahil ayaw mong masira ang pagkakaibigan niyong dalawa. ‘Yung tipong ‘pag may kasamang iba ‘yung gusto mo, kunwari ka pang masaya ka para sa kanya pero sa totoo lang, gusto mo na malusaw na parang ice caps dahil sa Global Warming.

Laging maririnig na nagsasabing: "I’m so happy for you!" o "Sayang naman ‘yung pinagsamahan namin e."

Friend Forever version 2

Wala tayong magagawa pero talagang malapit ka lang sa kabilang kasarian–pero bilang kaibigan lang. One-of-the-boys, ladies’ man. Hindi ka naman homo o bi pero sadyang kaibigan lang ang tingin mo sa mga taong hindi mo kapareho ng chromosomes. Masaya ka nang nakaka-hang-out lang sila, nakakakwentuhan, niyayakap nang walang halong malisya.

Laging maririnig na nagsasabing: "May inuman ba mamaya?" (kung babae) o "Hatid ko ba kayo mamaya?" (kung lalaki)

Born to be One

Single-blessed ka at wala ka nang magagawa kung ganun. :) Nilikha ka siguro para maging mag-isa (pero syempre may pamilya at kaibigan ka naman, duh) hanggang tumanda ka na at ipadala sa Home for the Aged. Marami akong kakilalang mukhang ganito ang patutunguhan at hindi naman sila mga pangit o abnoy talaga. Minsan lang, masyado silang masungit.

Laging maririnig na nagsasabing: "Mag-isa ako."

Happy-go-lucky

‘Eto ‘yung taong masaya na sa trip-trip lang at kung anu-anong mga happenings. Kahit sino na lang basta no strings attached. For fun lang at walang seryosohan. Umaapaw lang siguro ‘yung mga taong ganito sa L. Magbuhos ka nalang ng malamig na tubig sa iyong buong katawan at solb na ‘yan.

Laging maririnig na nagsasabing: "I’m not ready to commit e, but I really like you."

Wrong Time

‘Eto naman ‘yung mga laging idinadahilan na masyado pa silang bata o kaya masyado na silang matanda. May mga tao raw na ganyan, ‘yung pakiramdam nila laging may tamang panahon para sa pag-ibig. Pero ang labo lang kasi tuwing may pagkakataon naman, lagi nilang naiisip na maling panahon pa iyon. Oo, wrong timing lagi ang pag-ibig para sa kanila kasi madalas sumasakto kung kelan meron silang board exams, problema sa pamilya, o long test kinabukasan. :))

Laging maririnig na nagsasabing: "We had the right love at the wrong time…"

Parent Trap

Ayaw ni mama o ni papa na magkaboypren/girlpren ang kanilang unica hija/hijo kahit na 22 years old na ito at kumikita na ng sarili niyang pera. Kailangan daw magkaron ka muna ng isang strand ng puting buhok bago may makadalaw sa’yo sa bahay. O kaya, baka ikaw ‘yung may problema dahil natatakot ka sa iisipin ng mga magulang mo tungkol sa taong iyong gusto. Baka kasi sabihin nila na masyado siyang bansot/ matangkad/ baboy/ payatot para sa’yo.

Laging maririnig na nagsasabing: "Baka kasi magalit si Papa."

Trauma

Dahil sa dami ng mga heartbreak na iyong nadama at emo songs na napakinggan mo na noon, sinumpa mo nang hindi ka magmamahal. Ayaw mo na. Sawa ka na sa paglalaslas ng pulso, este, sa paglalagay ng mga madramang stat message sa facebook at pag-iyak ng balde-baldeng luha. oww!"

So, alin ka nga dito??? :P